علائم بیماری کرون
این بیماری قسمت عمده ای از بدن را تحت تاثیر قرار می دهد، بنابراین فرد علائم مختلفی را تجربه می کند. علائم این بیماری می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. اما چون این بیماری مزمن است علائم ابتدا خفیف هستند و به تدریج گسترش می یابند.
علائم کرون به این شرح است:
- اسهال مزمن
- تب
- درد شکم و نفخ
- شقاق مقعدی
- خون در مدفوع، یا خونریزی دستگاه گوارش هنگام دفع مدفوع
- بی‌اشتهایی و کاهش وزن
- دفع ناقص، افزایش تعداد اجابت مزاج و بی‌اختیاری مدفوع
- آبسه و فیستول مقعد
- آرتریت (التهاب مفاصل)
- ضایعات پوستی
- کم خونی ( در طی این بیماری آنتی بادی های بدن به گلبول های قرمز حمله می کنند.)
- خارش پوست
- ورم مفاصل
- التهاب چشم
- زخم دهان
- احساس خستگی
- راش ( دانه هایی مانند جوش که نوعی از بثورات پوستی به شمار می رود.)
- اریتم گرهی (تشکیل گره هایی قرمز رنگ بر روی ساق پا می باشد.)
- تنگی یا انسداد روده ( در این حالت جریان پیشرونده محتویات روده متوقف می شود. این حالت خطرناک است و حتی ممکن است به مرگ بیانجامد.)
آیا کرون یک بیماری خود ایمنی است؟
بله، کرون روده یک بیماری خود ایمنی است. به این معنی که سیستم ایمنی به اشتباه به سلول های سالم حمله می کند. از آنجایی که سیستم ایمنی با ارگانیسم های مختلف تعامل دارد، ممکن است باعث التهاب و آسیب روده شود.
تئوری های زیادی در مورد علت ایجاد کرون وجود دارد، از جمله عوامل ژنتیکی، مشکلات میکروبیوم روده و قرار گرفتن در معرض محیط.
روش های تشخیص بیماری کرون
برای تشخیص این بیماری پزشک باید آزمایشات مختلفی را انجام دهد تا با رد سایر بیماری ها تشخیص قطعی ابتلا به کرون داده شود. این آزمایشات می توانند وجود عفونت در بدن و یا سایر ضایعات موجود در روده را تشخیص دهند و پزشک معالج را در تشخیص قطعی و سپس تجویز درمان موثر یاری نمایند.
آزمایش های اولیه در فرآیند تشخیص بیماری
برخی از مهمترین آزمایش های تشخیص کرون روده به این شرح است :
- آزمایش خون : انجام آزمایش به پزشک کمک می کند تا کم خونی و عفونت را بررسی نماید.
- آزمایش خون در مدفوع : این روش برای تشخیص خون مخفی در مدفوع کاربرد دارد.
- کولونوسکوپی : این روش آزمایش توسط لوله باریک انعطاف پذیری و متصل به دوربین انجام میگیرد ، توسط این لوله که به مانیتور متصل است پزشک می تواند تمام سطح روده را مشاهده نموده، و التهاب های احتمالی را شناسایی نماید. همچنین در طی کونولوسکوپی پزشک نمونه ای از روده برمیدارد تا جهت ایجاد التهاب آزمایش شود.
- سیگموئیدوسکوپی : این روش مشابه کونولوسکوپی است اما این بار پزشک تنها قسمت انتهایی روده بزرگ را مشاهده می کند.
- سی تی اسکن : سی تی اسکن تصویری دقیق تری نسبت به عکس در اختیار پزشک قرار میدهد و توسط آن می توان اطلاعاتی دقیق از بیرون روده به دست آورد.
- کپسول آندوسکوپی : در این حالت بیمار کپسولی قورت میدهد، این کپسول عکس هایی از بدن میگیرد و به مانیتور می فرستد و سپس از طریق مدفوع دفع می شود.
- MRI : ام آر آی محیطی مغناطیسی است، که تصویری از ارگان های بدن میگیرد. این آزمایش برای بررسی فیستول و روده کوچک کاربرد دارد.
- عکسبرداری از روده کوچک : روده کوچک توسط کونولوسکوپی قابل بررسی نیست و نیاز به عکس برداری دارد. در این حالت بیمار مایعی حاوی باریم می نوشد و پزشک با استفاده از سی تی اسکن یا MRI این قسمت از روده را بررسی می کند.
- https://cliniczarei.com/digestion/crohns-disease/
نظرات
ارسال یک نظر